Հանրապետության,ժողովրդի առջև ունեցած վաստակի համար Հայաստանի Առողջապահության ազգային ինստիտուտը կրում է հիմնադիր ռեկտոր ակադեմիկոս Ս. Ավդալբեկյանի պատվավոր անունը:

Ս.Ավդալբեկյանը ծնվել է 1920 թվականի հուլիսի 1-ին Սուխումի քաղաքում։ 1943թ. նա ավարտել է Երևանի բժշկական ինստիտուտի բուժական ֆակուլտետը: Աննախադեպ բնական տաղանդով և մեծ աշխատասիրությամբ օժտված Ս. Ավդալբեկյանը դեռ ուսանողական տարիներից տարվել է վիրաբուժությամբ և հետաքրքրություն ցուցաբերել գիտական աշխատանքի նկատմամբ:

Նրա բժշկական գործունեության սկիզբը համընկել է Հայրենական մեծ պատերազմի ծանր տարիների հետ: Լինելով Մոսկվայի ռազմական շրջանի էվակոհոսպիտալի առաջատար վիրաբույժ` Ս.Ավդալբեկյանը ցուցաբերել է ծառայության ղեկավարի մեծագույն պատասխանատվություն և մասնագիտական բարձր պատրաստվածություն:

Զորացրումից հետո` 1945 թվականից Սուրեն Ավդալբեկյանն աշխատել է Երևանի բժշկական ինստիտուտի ֆակուլտատիվ վիրաբուժության կլինիկայում: Նա օրդինատոր-վիրաբույժի գործունեության հետ մեկտեղ ուսուցանում էր և անցկացնում գիտական հետազոտություններ: 1948թ. Սուրեն Ավդալբեկյանը սկսել է զբաղվել ինտուբացիոն նարկոզով` դառնալով հանրապետությունում էնդոտրախեալ նարկոզի ներդրման հիմնադիրը:

1949թ. Ս. Ավդալբեկյանն առաջիններից է արձագանքել է հեռավոր շրջաններից մեկում վիրաբուժական ծառայության բարձրացման վերաբերյալ հայրենիքի կանչին և ինքնակամ մեկնել Ղափանի շրջան, որտեղ աշխատել է գլխավոր բժիշկ և վիրաբուժական բաժանմունքի վարիչ:

1951թ. Ս. Ավդալբեկյանը վերադարձել է Երևան, ֆակուլտատիվ թերապիայի կլինիկա, որտեղ պրոֆեսոր Ռ.Հ.Յոլյանի ղեկավարությամբ առաջին քայլերն է կատարել դեռևս չհետազոտված կրծքային վիրաբուժության ոլորտում:

1952թ. Սուրեն Ավդալբեկյանը մրցույթով ընդունվել է Երևանի բժշկական համալսարանի ֆակուլտատիվ վիրաբուժության ամբիոն: Մոսկվայում ՄՈՆԻԿԻ-ում՝ պրոֆեսոր Բ.Է.Լիմբերգի կլինիկայում մասնագիտացումից հետո նա իր գիտելիքները և ունակությունները ներդրել է հայրենի բժշկագիտության զարգացման գործում:

Ամփոփելով բազմամյա գիտագործնական գործունեության փորձը` Սուրեն Ավդալբեկյանը 1956թ. հաջողությամբ պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն՝ "Թոքի հիդատիտոզ էխինակոկ", իսկ 1968թ. դոկտորական ատենախոսություն՝ "Բրոնխոէկտազների ֆունկցիոնալ հետազոտման և վիրաբուժական բուժման ժամանակակից հարցերը" թեմաներով:

Հայ բժշկագիտության մեջ մեծ կշիռ ունեն Ս. Ավդալբեկյանի աշխատանքները նվիրված սրտի էլեկտրամեխանիկական ակտիվությանը, սրտի լայնակի բլոկադայով հիվանդների էլեկտրաստիմուլյացիայի ուսումնասիրմանը, թոքերի կոմպենսատոր պրոցեսների ձևաբանության, արյան մակարդման և ֆիբրինոլիտիկ համակարգերի, անգիոպուլմոնոգրաֆիայի եղանակով արյան փոքր շրջանառության, արտաքին շնչառության ֆունկցիայի հետազոտմանը և այլն: Նա ԽՍՀՄ առաջինն է կիրառել թոքերի սուր թարախակույտերի խոռոչների տրանսպարիետալ կատետերավորումը: Վարպետության աճի հետ զուգահեռ Ս.Ավդալբեկյանը հրաշալի գիտակցել է բժշկի մշտապես կատարելագործման անհրաժեշտությունը: Եվ պատահական չէ, որ նա Երևանի բժշկական ինստիտուտին կից բժիշկների կատարելագործման ֆակուլտետի ստեղծման նախաձեռնողներից մեկն էր և ֆակուլտետի դեկանը:

Կարճ ժամանակում Ս.Ավդալբեկյանի ղեկավարությամբ նշված ֆակուլտետը դարձել է միութենական նշանակության հզոր գիտամանկավարժական կենտրոն, բարձր որակավորմամբ կադրերի դարբնոց, որտեղ կատարելագործվում և մասնագիտացում էին ստանում նախկին Խորհրդային Միության բժիշկները, դոկտորական և թեկնածուական թեզեր էին պաշտպանում մասնագետները:

Ս. Ավդալբեկյանի ծառայությունները բարձր է գնահատել ԽՍՀՄ և Հայաստանի կառավարությունը: Նա պարգևատրվել է "Աշխատանքային Կարմիր դրոշի", "Փառքի նշան" շքանշաններով, վեց մեդալով, պատվոգրերով, արժանացել է "Հայկական ԽՍՀ վաստակավոր բժիշկ"պատվավոր կոչման:

Հանրապետության, ժողովրդի առջև ունեցած վաստակի համար, առաջին անգամ մեր իրականության մեջ՝ կյանքի օրոք Հայաստանի Առողջապահության ազգային ինստիտուտը, Ա.Լ.Միքայելյանի վիրաբուժության ինստիտուտի կրծքային բաժանմունքը, "Շտապօգնության" ԳԲԿ-ի կրծքային և երկու վիրաբուժական բաժանմունքները, որտեղ նա աննկուն աշխատում էր մինչև կյանքին հրաժեշտ տալը, անվանակոչվել են ակադեմիկոս Ս. Ավդալբեկյանի անվամբ:

Ծնվել է 1923թ.

1941-1949թթ. Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտ

1949-1952թթ. Մոսկվայի Լենինի շքանշանակիր բժշկական ինստիտուտի ասպիրանտ

1952-1962թթ. Երևանի բժշկական ինստիտուտի ախտաբանական անատոմիայի ամբիոնի ասիստենտ

1962-2005թթ. ԵԲԿՊԻ պատանատոմիայի կուրսի ղեկավար, ապա ամբիոնի վարիչ

1971-1982թթ. ՀՍԽՀ ԱՆ գլխավոր մանկական պաթանատոմ

1982-2005թթ. ՀԽՍՀ ԱՆ գլխավոր պատանատոմ

1982-2005թթ. Հանրապետության պաթանատոմների գիտական ընկերության նախագահ

1985-2005թթ. Հանրապետական դատա-բժշկական բյուրոյի գլխավոր խորհրդատու

1993թ. Հայկական բժշկական ինստիտուտը շնորհել է պատվավոր պրոֆեսորի կոչում և հաստատել է մեկ ուսանողական թոշակ Ա.Ալլավերդյանի անունով:

1998թ. Ա. Ալլավերդյանը ընտրվել է ՀՀ վիրաբուժական գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս

1998թ. Էկոլոգիայի և կենսակերպի անվտանգության միջազգային ակադեմիայի ակադեմիկոս

1998թ. նույն ակադեմիայի նախագահության անդամ

1971թ. հունվար դոկտորական ատենախսսություն, հոկտեմբեր պրոֆեսոր

18 թեկնածուական, 8 դոկտորական ատենախոսությունների ղեկավար և խորհրդատու

Ունի ավելի քան 170 տպագրական աշխատանքներ, 2 գյուտի հեղինակային վկայական, 5 ռացիոնալիզատորական առաջարկություններ Հայրենական պատերազմի մասնակից, վետերան

Բժշկական գիտությունների դոկտոր. պրոֆեսոր

1992- 2000թ.թ. հիմնադրել և ղեկավարել է Հայկական Բժշկական Ինստիտուտի մանրէաբանության ամբիոնը: Գիտական աշխատանքները նվիրված են թթվակայուն միկոբակտերիաների դեղորայքային կայունության հարցերին:

Բազմաթիվ գիտական հոդվածների, մենագրությունների եւ ուսումնամեթոդական ձեռնարկների հեղինակ է:

1947թ. մինչեւ 1966թ. պրոֆեսոր Լ.Դ. Ժուռուլին աշխատել է ՀՀ ԳԱԱ նուրբ օրգանական քիմիայի ինստիտուտում, որպես ավագ գիտաշխատող, ապա լաբորատորիայի ղեկավար: 1966 թվականին նա հրավիրվել է աշխատանքի ՍՍՀՄ ԱՆ բժիշկների կատարելագործման Երևանի ինստիտուտ, որպես ուսումնական գծով պրոռեկտոր: Այս պաշտոնին նա աշխատեց 23 տարի:

1990 թվականից պրոֆեսոր ժուռուլին մեծ ավանդ ունեցավ ՀԲԻ-ի կազմավորման գործում:1994թ. պրոֆեսոր Լ.Դ.Ժուռուլին շնորհվեցՀԲԻ-ի Պատվավոր Պրոֆեսորի Doctor honoris causa կոչում: Մինչև իր կյանքի վերջը 2000 թվականը նա հանդիսացավ ինստիտուտի ուսումնական գծով պրոռեկտորը:

(1924-2013)

Ծնվել է 1924թ.

1942թ. կամավոր մեկնել է Խորհրդային բանակ ծառայել է մինչև 1944թ.

1944-1949թթ. Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտ

1950-1953թթ. Մոսկվայի պետական էկոնոմիկայի ինստիտուտի փիլիսոփայության ամբիոնի ասպիրանտ

1957-1963թթ. Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտի փիլիսոփայության ամբիոնի ասիստենտ, ավագ դասախոս, դոցենտ

1967թ. պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսությունը

1968-1993թթ. փիլիսոփայության ամբիոնի վարիչ

1993-1997թ. «Առողջապահության գործունեության մեթոդոլոգիայի» դասընթացի պրոֆեսոր

1997թ. նշանակվել է դասախոսական կազմի պատրաստման և վերապատրաստման ֆակուլտետի դեկան:

Մեծ ներդրում ունի ինստիտուտի կայացման գործում:

Ծնվել է 1921թ.

1939-1943թթ. Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտ

1943-1944թթ. ՀԽՍՀ Բասարգեչարի շրջանի բժիշկ

1944-1945թթ. Էվակո-հոսպիտալի վիրաբուժական բաժանմունքի վարիչ

1945-1952թթ. Հանրապետական հիվանդանոցի օրդինատոր

1952-1952թ. Վնասվածքաբանության և օրթոպեդիայի ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող

1952-1959թթ. Երևանի բժշկական ինստիտուտի վիրաբուժության ամբիոնի ասիստենտ

1959-1960թթ. նույն ամբիոնի դոցենտ

1960-1991թթ. ԵԲԿՊԻ վիրաբուժության ամբիոնի վարիչ

1952թ. բժշկական գիտությունների թեկնածու

1958թ. բժշկական գիտությունների դոկտոր

1962թ. շնորհվել է պրոֆեսորի գիտական կոչում

(1919-1915)

Ծնվել է 1919թ.

1936-1941թթ. Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտ

1941-1944թթ. բժշկական գումարտակի բժիշկ-վիրաբույժ

1945-1946թթ. զորամասի վիրաբույժ

1946-1968թթ. վնասվածքաբանության և օրթոպեդիայի ինստիտուտում կրտսեր գիտաշխատող

1968-1970թթ. ԵԲԿՊԻ վիրաբուժության ամբիոնի ավագ դասախոս ռազմադաշտային վիրաբուժության գծով

1970-1980թթ. ԲՍՀՊ կուրսի դասավանդող

1992թ. Հանրային առողջության և բժշկության տեսկան պրոբլեմների ինստիտուտի բժշկական դպրոցի մեթոդիստ, ղեկավար

1998-2011թթ. ԱԱԻ թանգարանի վարիչ

Նա պարգևատրվել է «Կարմիր Աստղ» շքանշանով, Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի շքանշանով, Մարտական ծառայությունների մեդալով, բազմաթիվ շքանշաններով, մեդալներով, պարգևներով:

Ծնվել է 1921թ.

1938-1942թթ. Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտ

1942-1945թթ. ծառայել է սկզբում դաշտային շարժական հոսպիտալի պետ, ապա նեյրովիրաբուժական էվակոհոսպիտալում որպես գանգուղեղային վնասվածքների բաժանմունքի վարիչ

1946թ. ստեղծել է հանրապետությունում առաջին նեյրովիրաբուժական բաժանմունքը

1947թ. Մոսկվայում պաշտպանել է թեկնածուական, 1957թ. դոկտորական Ատենախոսությունը

1948-1959թթ. աշխատել է Մոսկվայի բժիշկների կատարելագործման կենտրոնական ինստիտուտի նյարդաբանության և նեյրովիրաբուժության ամբիոնի ասիստենտ, դոցենտ, ամբիոնի պրոֆեսոր

1959թ. ՀԽՍՀ նախարարների խորհրդի հրավելով եկել է Երևան, նշանակվել գլխավոր նեյրովիրաբույժ, ԵՊԲԻ պրոֆեսոր

1958-1993թթ. նյարդաբանության և նեյրովիրաբուժության ամբիոնի վարիչ

1993-2011թթ. նեյրովիրաբուժության ամբիոնի պրոֆեսոր

1960-1961թթ. ԽՍՀՄ ԱՆ-ի կողմից գործուղվել է Բաղդադ դասախոսություններ կարդալու նպատակով: Իրաքում ստեղծել է առաջին նյարդաբանության և նյարդավիրաբուժության կլինիկան

1969-1971թթ. Զամբիայի կառավարության հրավերով Զամբիայի համալսարանին կից ստեղծել է բժշկական ֆակուլտետ նայրադաբանության և նյարդավիրաբուժության կլինիկա

1965թ. ընտրվել է Նյարդավիրաբույժների Միջազգային ֆեդերացիայի (WFNS) անդամ, իսկ 1967թ. նյարդաբան վիրաբույժների Եվրոպական ասոցիացիայի անդամ

1983թ. ընտրվել է Եվրո-Ասիական Նայրդավիրաբուժական ակադեմիայի ակադեմիկոս

Դասախոսություններ է կարդացել ԱՄՆ-ում, Ճապոնիայում, Ավստրիայում, Կանադայում, Դանիայում, Հարավային Կորեայում:

Ղեկավարել է 39 թեկնածուական և 9 դոկտորական ատենախոսություններ:

Իր աշխատանքի ընթացքում բացի վերը նշվածներից Զոհրաբյանը ստեղծել է նաև`

• Մանկական նյարդավիրաբուժական բաժանմունք «Սուրբ Մարիամ Աստվածածին» մանկական հիվանդանոցում
• Նյարդավիրաբուժական բաժանմունք Վ. Ֆանարջյանի անվան Ուռուցքաբանության բժշական կենտրոնում
• Սպինալ վերականգնողական կենտրոն

Ունի բազմաթիվ կառավարական պարգևներ

• ԽՍՀՄ առողջապահության գերազանցիկի շքանշան:
• “Մխիթար Հերացու” շքանշան:
• “Բաղրամյանի” շքանշան:
• Երևանի Պետական Համալսարանի ոսկե մեդալ:
• ՀՀ առողջապահության ազգային ինստիտուտի ոսկե մեդալ:

Մնացականյան Արուսյակ Վահրամի (1923-1977) – հիգիենիստ, բժշկ. գիտ. դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀԽՍՀ վաստակավոր բժիշկ:

Ծնվել է Թբիլիսի քաքաղում: 1944 թ. ավարտել է ԵրԲԻ-ը:

Գիտական գործունեությունը նվիրված է արդյունաբերական ձեռնարկությունների արտանետումներով կենսոլորտի աղտոտման և բնակչության առողջության ու կյանքի սանիտարական պայմանների վրա դրանց ազդեցության ու կենսոլորտի աղտոտումների նորմավորման հարցերի ուսումնասիրությանը: